Επιλογή του κατάλληλου συστήματος υποστύλωσης για το αμπέλι μας

Ανάλογα με τον τύπο  υποστύλωσης που χρησιμοποιούμε παρατηρούνται διαφορές στην συνολική φυλλική επιφάνεια, αλλά και στο ποσοστό αυτής που εκτίθεται στον ήλιο. Έτσι η ικανότητα των φυτών της αμπέλου να φωτοσυνθέτουν αποτελεσματικά εξαρτάται από το χρησιμοποιούμενο σύστημα υποστύλωσης και τη επιρροή που τελικά έχει αυτό στη διείσδυση του φωτός στο διαμορφούμενο φυτικό τοίχος.

 

 

 

 

Τροποποιώντας το μέγεθος και τη διάταξη της φυλλικής επιφάνειας , με το ξεφύλλισμα , το κλάδεμα και το χρησιμοποιούμενο σύστημα υποστύλωσης επηρεάζεται το μικροκλίμα στο φυτικό τοίχος. Το ποσοστό της φυλλικής επιφάνειας που εκτίθεται στον ήλιο είναι από τα σημαντικά κριτήρια για την επιλογή του κατάλληλου  συστήματος υποστύλωσης.  Επηρεάζεται από τη διασπορά των καρποφόρων οργάνων , το ύψος  , και τοn εφαρμοζόμενο τρόπο του κλαδέματος.

 

 

Γενικά έχει διαπιστωθεί ότι  πέρα από την ανάπτυξη και το μέγεθος της παραγωγής και η ποιότητα εξαρτάται από την  αναλογία μεταξύ εκτιθέμενης στο φώς φυλλικής επιφάνειας και του βάρους του καρπού.

Για την ωρίμανση 1 γρ. καρπού απαιτείται ενεργή φυλλική επιφάνεια μεταξύ 7-14 cm² (Howell 2001) , με τις μεγαλύτερες τιμές να αφορούν τις ψυχρότερες περιοχές.

Με την ανάπτυξη των διαιρούμενων συστημάτων του φυτικού τοίχους επιδιώχθηκε η βελτιστοποίηση της διείσδυσης του φωτός. Η διαίρεση του φυτικού τοίχους περιλαμβάνει τη διαμόρφωση του συστήματος υποστύλωσης έτσι ώστε από το μοναδικό αρχικό φυτικό τοίχος να προκύψουν δύο ή περισσότερα. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνονται μεγαλύτερες αποδόσεις , αυξημένη γονιμότητα των οφθαλμών λόγω μείωσης της σκίασης μέσα στο φυτό και βελτίωση στη σύνθεση του καρπού (Smart et al. 1985a, 1985b).

Από τα σχήματα στα οποία η κόμη διαιρείται οριζόντια που σχεδιάστηκαν αποκλειστικά για τις ποικιλίες της  V. vinifera είναι η διαμόρφωση σε λύρα (Carbonneau et al. 1978, Carbonneau 1979, Carbonneau and Huglin 1982) και οι παραλλαγές της. Με τη χρήση κατάλληλων υλικών υποστύλωσης σε σχήμα λύρας( ή παραλλαγές του ) και την τακτοποίηση των κληματίδων σε κάθετη θέση  επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός της κόμης σε δύο διακριτά φυτικά τοίχοι (Kliewer et al. 1988).

Ο διαχωρισμός της κόμης μπορεί να γίνει και κάθετα. Το περισσότερο γνωστό σύστημα διαμόρφωσης αυτής της κατηγορίας είναι το Scott Henry  (Henry 1991).

Τα συστήματα αυτά διαμόρφωσης έχουν την ικανότητα να μειώνουν την πυκνότητα του φυλλώματος , να προάγουν την καρποφορία και να βελτιώνουν τη σύνθεση της σταφυλής. Αν και τα  συστήματα αυτά διαμόρφωσης , είναι αρκετά δημοφιλή , ο διαχωρισμός του φυτικού τοίχους κάθετα έχει κάποια μειονεκτήματα.

Η διευθέτηση και όγκος του φυτικού τοίχους επηρεάζεται από το εφαρμοζόμενο σύστημα υποστύλωσης , το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει την πυκνότητα του φυλλώματος και επομένως τη διείσδυση του φωτός στα φύλλα και στον καρπό.

Η πυκνότητα του φυλλώματος στο αμπέλι είναι σημαντικά μεγαλύτερη συγκρινόμενη με άλλες πολυετής καλλιέργειες (Schultz 1995). Το ποσοστό των φύλλων στο εσωτερικό του φυτικού τοίχους σε σχέση με αυτό στην επιφάνεια του διαφέρει ανάλογα με το εφαρμοζόμενο σύστημα διαμόρφωσης (Katerji  et al. 1994, Schultz 1995, Smart et al. 1990).

Στην Καλιφόρνια βρέθηκε ότι τρία είναι τα ενεργά στρώματα της φυλλικής επιφάνειας canopy (Williams et al. 1987) όταν στην Αυστραλία θεωρείται ότι το 1,5 στρώμα της φυλλικής επιφάνειας είναι το βέλτιστο (Smart et al. 1990).

Η διαφορά αυτή αποδίδεται στην διαφορετική γεωγραφία αλλά και στην διαφορετική προσέγγιση του όρου «ενεργή φυλλική επιφάνεια».

Δεν υπάρχει παγκοσμίως αποδέκτη σύσταση για το αριθμό των ενεργών στρωμάτων φυλλικής επιφάνειας.

Ο διαχωρισμός της φυλλικής επιφάνειας οριζόντια απαιτεί μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ των γραμμών ώστε να διευκολύνεται η εργασία των μηχανημάτων και να περιορίζεται η σκίαση. Αυτό δε συμβαίνει στα συστήματα όπου ο διαχωρισμός είναι κάθετος. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για τη σκίαση που οφείλεται στο ενδεχόμενο ύψος των σχημάτων αυτών. Συστήματα διαμόρφωσης όπως αυτό του Scott Henry, συνήθως ξεπερνούν τα δύο μέτρα προκειμένου να διευθετηθεί κατάλληλα η βλάστηση.

Τελικά το σύστημα με το οποίο το αμπέλι διαμορφώνεται επηρεάζει την ανάπτυξη του , καθορίζει τη διείσδυση του φωτός και επηρεάζει το μικρόκλιμα στα φύλλα και στον καρπό. Σημαντική επιρροή του μικροκλίματος ως αποτέλεσμα του συστήματος διαμόρφωσης που χρησιμοποιείται έχει αποδειχτεί ότι επηρεάζει την σύνθεση της σταφυλής αλλά και την οργανοληπτική αξιολόγηση των παραγόμενων οίνων.

 Πηγή : Andrew G. Reynolds and Justine E. Vandel Heuvel , 2009. Influence of grapevine training systems on vine growth and fruit composition : A Review. Am. J. Enol. Vitic 60:30.