Διαχείριση λίπανσης στον αμπελώνα

Η θρέψη αποτελεί ένα από τα σημαντικά συστατικά της διαχείρισης του αμπελώνα. Η θρέψη έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει ποικίλους παράγοντες που σχετίζονται με την παραγωγή της αμπέλου , όπως η καρπόδεση , η ποιότητα του καρπού και η ποιότητα του τελικού προϊόντος.

Η θρέψη οποιασδήποτε καλλιέργειας , συμπεριλαμβανομένων και των οινοποιήσιμων ποικιλιών της αμπέλου δεν αποτελεί απλή υπόθεση.

Η ανάγκη να ληφθούν υπόψη παράγοντες όπως το υποκείμενο , ο τύπος του εδάφους , η μέθοδος άρδευσης , κα. , σημαίνει ότι η κατάρτιση ενός γενικευμένου προγράμματος που να ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις , δεν είναι εφικτή.

Για την κατάρτιση του κατάλληλου προγράμματος θρέψης για κάθε αμπελώνα και για κάθε ποικιλία ξεχωριστά , θα πρέπει οι παραγωγοί να αντιλαμβάνονται τη λειτουργία των θρεπτικών συστατικών που εφαρμόζουν στον αμπελώνα και να γνωρίζουν το ιστορικό διαχείρισης του.

Πληροφορίες σχετικές με το έδαφος (πχ δομή , PH , κα) , με το ρόλο των θρεπτικών στοιχείων στο φυτό και με τα χαρακτηριστικά των ποικιλιών και των υποκειμένων είναι απαραίτητο να λαμβάνονται υπόψη προκειμένου να προσδιοριστούν με επιτυχία οι θρεπτικές ανάγκες κάθε αμπελώνα.

Ο ρόλος των θρεπτικών στοιχείων μέσα στο φυτό αποτελεί απαραίτητη πληροφορία για την ανάπτυξη ενός προγράμματος ισορροπημένης θρέψης για κάθε αμπελώνα , όμως δεν είναι η μόνη πληροφορία που απαιτείται για την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων.

Τα θρεπτικά συστατικά απαντούν στη φύση σε διάφορες μορφές , όμως τα φυτά γενικά επιδεικνύουν επιλεκτική προτίμηση σε κάποιες από αυτές τις μορφές. Για παράδειγμα τα νιτρικά και τα αμμωνιακά ιόντα αποτελούν μορφές του αζώτου όμως γενικά τα νιτρικά είναι περισσότερο διαθέσιμα στο φυτό από ότι τα αμμωνιακά.

Η διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών συχνά καθορίζεται από τις ιδιότητες του εδάφους. Η παρουσία μικροοργανισμών στο έδαφος μπορεί να βοηθήσει στη μετατροπή των θρεπτικών συστατικών σε μορφές διαθέσιμες για απορρόφηση από τα φυτά.

Η ποικιλία και το χρησιμοποιούμενο υποκείμενο συμβάλουν καθοριστικά τον προσδιορισμό των απαιτήσεων σε θρεπτικά στοιχεία. Τα ζωηρά υποκείμενα είναι περισσότερο ικανά να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία από το περιβάλλον έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούν λιγότερα θρεπτικά.

Πηγή : Bell S-J and P.A. Henschke , 2005. Implications of nitrogen nutrition for grapes , fermentation and wine. Australian Journal of Grape and Wine Research 11 , 242-295.