Τι πρέπει να προσέχουμε κατά την εφαρμογή αζωτούχων λιπασμάτων στο αμπέλι μας

Όταν εφαρμόζουμε άζωτο σε έναν αμπελώνα για να διορθώσουμε έλλειψη ή να διατηρήσουμε το επίπεδο του στο αμπέλι σε επαρκή επίπεδα είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ανεξέλεγκτη χρήση του αζώτου ασκεί καθοριστική επίδραση στη σύσταση της σταφυλής και στην παραγωγή. Όταν το περιεχόμενο άζωτο στα φυτά είναι υψηλό , η σύσταση της σταφυλής επηρεάζεται κυρίως από τις συνέπειες της αυξημένης βλαστικής ανάπτυξης (π.χ. μικροκλίμα του βλαστικού τοίχους).

Το υψηλό άζωτο μπορεί να διαταράξει την ισορροπία του φυτού , και να οδηγήσει σε περιορισμένο εφοδιασμό με υδρογονάνθρακες αν το φυτό οδηγηθεί σε υπερβολικό φορτίο ή σε αυξημένη βλαστική ανάπτυξη. Η εφαρμογή αυξημένων ποσοτήτων αζώτου επιδρά  τόσο στην βλαστική ανάπτυξη όσο και στην παραγωγή. Πειραματικά δεδομένα έδειξαν κατά επανάληψη ότι η βλαστική ανάπτυξη επικρατεί σε βάρος της παραγωγής (Kliewer 1971, Kliewer and Cook 1971, Kliewer 1980, Wolf at al. 1983, Ahmedullah et al. 1987, Wolf and Pool 1988, Tan and Crabtree 1990).

Η μείωση της παραγωγής που προκύπτει από την εφαρμογή υψηλών ποσοτήτων αζώτου στον αμπελώνα ερμηνεύεται σε σημαντικό βαθμό από τις αλλαγές στο μικροκλίμα του βλαστικού τοίχους ως αποτέλεσμα της σκίασης στη ζώνη ανανέωσης (Kliewer 1980).

Αν το μέγεθος της πηγής ( π.χ. η φυλλική επιφάνεια για τη σύνθεση υδρογονανθράκων) δεν αυξάνει ανάλογα με το μέγεθος των δεκτών (π.χ. παραγωγή , και αποθησαυριστικοί ιστοί) , μπορεί να προκληθεί ανταγωνισμός για υδρογονάνθρακες μεταξύ ανταγωνιστικών δεκτών , με αποτέλεσμα χαμηλότερες συγκεντρώσεις  ποιοτικών συστατικών στη ράγα (Kliewer and Ough 1970).

Ο Kliewer (1977a) διαπίστωσε ότι η προσθήκη υψηλών ποσοτήτων αζώτου είχε ως αποτέλεσμα το μειωμένο χρωματισμό των ραγών και μειωμένες συγκεντρώσεις των ολικών διαλυτών στερεών.

 Επιπρόσθετα , οι μεταβολές του μικροκλίματος των φυτών ως αποτέλεσμα της περιορισμένης διείσδυσης του φωτός και της μεταβολής της θερμοκρασίας , κατά κύριο λόγο , μπορούν να επηρεάσουν το ρυθμό της φωτοσύνθεσης και με αυτό τον τρόπο την ποσότητα των προϊόντων φωτοσύνθεσης που σχηματίζονται (Kriedemann 1968).

Με δεδομένο τα χαρακτηριστικά του οποιουδήποτε συστήματος υποστήριξης , η αυξανόμενη ζωηρότητα συνεπάγεται αυξημένη πυκνότητα με αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση του μικροκλίματος του βλαστικού τοίχους (Smart et al. 1985, Wolf and Pool 1988, Bell and Robson 1999).

Η αυξημένη πυκνότητα έχει ως αποτέλεσμα στη μείωση της αναλογίας μεταξύ των μη σκιαζόμενων και σκιαζόμενων φύλλων (Bell 1994). Αυτό έχει τη δυνατότητα να περιορίσει την παραγωγή προϊόντων φωτοσύνθεσης γιατί ένα αυξανόμενος αριθμός φύλλων δεν φωτοσυνθέτουν κατά το μέγιστο δυνατό λόγω της αλληλοσκίασης των φύλλων (Mullins et al. 1992).

Η αλλαγή στο μικροκλίμα του βλαστικού τοίχους συνεπάγεται τη διαφοροποίηση ενός αριθμού περιβαλλοντικών παραγόντων μέσα στο βλαστικό τοίχος , όπως η ηλιακή ακτινοβολία , η θερμοκρασία , η ταχύτητα του ανέμου και η εξάτμιση  (Smart 1985). Το φως και η θερμοκρασία ασκούν ισχυρή επίδραση στο μεταβολισμό της ράγας (Iland 1989a,b).

Η αυξημένη πυκνότητα βλάστησης οδηγεί στην χαμηλή διείσδυση του φωτός και σε χαμηλές θερμοκρασίες στη ζώνη καρποφορίας , το οποίο μπορεί να είναι ευεργετικό ή καταστροφικό ανάλογα με τις επικρατούσες κλιματικές συνθήκες.

Πηγή : Bell S-J and P.A. Henschke , 2005. Implications of nitrogen nutrition for grapes , fermentation and wine. Australian Journal of Grape and Wine Research 11 , 242-295.